اندکی درباره تئوری شی گرایی

 
این تئوری اولین بار توسط زبان سی پلاس پلاس مطرح شد.
به این مثلا توجه کنید:
فرض کنید که یک نمکدان دارید. خوب این نمکدان در حقیقیت برای خود خصوصیاتی دارد مانند اندازه، تعداد سوراخ، حجم، جرم و... همچنین این نمکدان در شرایط مختلف رفتار های مشخصی را نشان می دهد مانند شور کردن، شکستم، خالی شدن، پر شدن و...
در حقیقت واژه ی نمکدان یک اسم نیست. بلکه یک صفت است که به جسمی که خصوصیات بالا را دارد و رفتار بالا را نشان میدهد، اطلاق می شود.

تئوری شیگرایی نیز بر همین اصول استوار است. یعنی در برنامه نویسی ما با اشیایی سر و کار داریم که خصوصیات مشخصی دارند و رفتار مشخصی را نشان میدهند. و همانند نمکدان که گفتیم یک صفت است هر شی در سی پلاس پلاس یک صفت برای خود دارد، که در اصطلاح به آن کلاس (class) گفته می شود.
یک کلاس به تنهایی هیچ موجودیتی ندارد مانند واژه نمکدان. ولی وقتی به یک شی اطلاق میشود آن شی دارای موجودیتی از نوع کلاس خود می شود. یعنی رفتار تعریف شده توسط آن کلاس را نشان میدهد.
در حقیقت ما با نمکدان نمک نمیریزیم بلکه با جسمی که صفت نمکدان بودن را دارد نمک میریزیم.
و این ساده ترین اصل شیگرایی در ++C است.
چه قدر شیگرایی زیباست...